Minipowieść Kardynał Pölätüo to przewrotny, groteskowy i głęboki traktat filozoficzny, którego bohaterem (i twórcą karkołomnej doktryny pölätüomizmu, swoistego prekursora postmodernizmu) jest sędziwy tytułowy Kardynał, powieściowy ojciec Guillaume’a Apollinare’a, przyjaciel wielu uczonych i filozofów (m.in. Bertranda Russella), a także księżnej Zuppa, córki polskiego generała Piesca, bohatera opowiadania Generał Piesc, który miał do spełnienia wielką misję, ale zapomniał czym ona była. Te dwie postaci spotykają się w tym tomie po raz pierwszy.

Themerson szanuje czytelnika: nie daje mu strawy prostej i łatwej. Wierzy w porozumienie pełne, które nie toleruje dosłowności i banału. Satysfakcję intelektualną płynącą z lektury tych dwóch opowieści trudno przecenić. Kiedy czytam Themersona, wiem, że do jej pełnego przeżycia potrzebne jest także poczucie humoru.

Jerzy Bralczyk