Okres dojrzewania płciowego to magiczne przeobrażenie chłopca w mężczyznę. Przebudzenie, które prowadzi do podjęcia społecznych zobowiazań dorosłości i rozprzestrzenienia swoich genów w nowym pokoleniu. Dla rodziny to sygnał rozpoczęcia czegoś, co może stanowić burzliwy okres obfitujacy w nowe konflikty i wzywania. Dla chłopca owe dramatyczne przemiany zachodzace w jego ciele i umyśle moga być niczym szalona przejażdżka kolejka górska, która podnieca i onieśmiela zarazem. Wielu moich pacjentów wspomina swój okres dojrzewania i wiek młodzieńczy jako czas udręki i cierpienia, który stał się zmora ich dorosłego życia. To czas niepewności zwiazanej z tożsamościa seksualna, osłabionej samooceny, kompleksów na punkcie własnego ciała, z których nigdy nie odważyli się nikomu zwierzyć, osamotnienia, niepokoju o wyniki w nauce i ciagłego lęku przed tym, aby nie sprawić zawodu rodzicom. Wielu z nich przyznaje, jak rzadko zdarzało im się wówczas rozmawiać z rodzicami o tych problemach, jak trudno było im poruszać temat seksu. Rodzice nigdy nie zachęcali ich do takiego dialogu, nigdy nie wychodzili naprzeciw, aby ułatwić porozumienie. Chłopcy sa bez watpienia bardziej wrażliwi od dziewczat. Ich mózgom z większym trudem przychodzi porozumiewanie się i przekładanie uczuć na słowa. Skazani sa więc, aby cierpieć w milczeniu i okazywać swa siłę, współzawodniczac z rówieśnikami tej samej płci. Na tym właśnie może polegać ich klęska. Szerzaca się na zewnatrz dżungla nigdy nie była okrutniejsza niż teraz. I to nie ze względu na coraz większe niebezpieczeństwa oraz głód, ale dlatego, że obecne pokolenie nigdy tak naprawdę ich nie zaznało, gdyż były mu oszczędzone wojny, epidemie i nędza. A mimo to jest groźnie, ponieważ trudniejsze stało się przetrwanie w sferze mentalnej. Prawdopodobnie dojrzewanie nigdy nie było tak skomplikowane jak dziś, kiedy to nastolatki codziennie staja w obliczu nieznośnej presji. Presji, która każe im odnosić sukcesy, zarabiać co najmniej tyle, co ich rodzice i być dla nich powodem do dumy. Presji, która każe doskonale się prezentować, być twardzielem a jednocześnie pozostawać "w kontakcie ze swymi uczuciami" i być seksownym mężczyzna oraz dobrym kochankiem, który potrafi zadowolić swoja partnerkę. Presji, która każe być inteligentnym i rozsadnym, wysportowanym i sympatycznym, wzbudzać podziw otoczenia, mięć odwagę sięgnać po prochy i dość siły, by z nich zrezygnować. Nigdy dotad nastoletni chłopiec nie miał do czynienia z taka ilościa pornografii i narkotyków, nigdy nie musiał sprostać tak wysokim wymaganiom, jakie stawia mu współczesne pokolenie dziewczat. Nigdy nie miał tak słabego kontaktu z autorytetem ojca, który został wyparty przez fikcyjnych bohaterów kina akcji. Wysoki współczynnik rozwodów oraz rosnace wymagania, które każa rodzicom harować do upadłego, oznaczaja, że nastolatek zatraca z nimi kontakt w takim okresie swego życia, kiedy potrzebuje ich najbardziej. Wpływ rówieśników oraz mediów nabiera coraz większego znaczenia w rozwoju jego osobowości i kształtowaniu tożsamości. Nie jest rzecza nadzwyczajna, że rodzice małych chłopców, którzy troszcza się o pewne aspekty ich rozwoju, jednocześnie unikaja konsultacji ze specjalistami i nie wiedza, gdzie szukać odpowiedzi na nurtujace ich pytania. Pytania takie, jak: "Czy jego jadra nie powinny już zejść?", "Czy będzie tak samo wysoki, jak jego ojciec?", "Czy to normalne, że chłopiec w tym wieku miewa erekcje i bawi się swoimi genitaliami?", "Czy jego napletek nie jest zbyt ciasny i kiedy należy skontaktować się z lekarzem?". Jeżeli rodzice wytworza most porozumienia, powinni być przygotowani, aby udzielić odpowiedzi na pytania swego syna: "Dlaczego mam tak dużo pryszczy?", "Co to sa zmazy nocne?", "Dlaczego jedno z jader zwisa niżej od drugiego?", "Kiedy zacznę się golić?", "Kiedy stanę się płodny?", "Czemu tak często czuję się zły i przygnębiony?". Prawidłowe odpowiedzi moga zmniejszyć mentalne obciażenie, zlikwidować potencjalne źródło kompleksu niższości i rozładować narastajacy niepokój. Rodzice i szkoła musza przeciwstawiać się negatywnemu wpływowi mediów, które narzucaja cielesna doskonałość i "absolutny luz". W rezultacie wielu nastoletnich chłopców postrzega siebie jako niedoskonałych i zatraca poczucie dumy ze swego ciała i tego, kim sa. Wpajanie im owej dumy powinno się zaczać tak wcześnie, jak to tylko możliwe, najlepiej we wczesnym dzieciństwie, co pozwoli stworzyć podwaliny dla okresu dojrzewania. Sadzac po reakcji nastolatków na "seksuologiczne infolinie", wielu z nich, a zwłaszcza ci w wieku piętnastu i szesnastu lat, zadawało pytania zwiazane z ich ciałem i rozwojem płciowym. Okazuje się, że w większości nie zostali oni przygotowani na takie przemiany natury fizycznej i psychicznej.

Celem niniejszej ksiażki jest próba zaspokojenia kilku potrzeb:

• Zapewnić rodzicom rozeznanie w dziedzinie rozwoju ich synów celem złagodzenia potencjalnych i niepotrzebnych obaw.
• Podsunać rodzicom odpowiedzi na pytania, jakie ich synowie moga zadawać w tym okresie. 
• Podkreślić znaczenie poczucia dumy z własnego ciała, jakie rodzice powinni wpajać swoim synom od najmłodszych lat. 
• Przypomnieć rodzicom o obowiazkach, jakie na nich spoczywaja w krytycznym okresie dojrzewania ich synów oraz o konsekwencjach zaniedbania owych obowiazków. 
• Pomóc rodzicom zrozumieć sprzeczności, jakie ich synowie moga przeżywać w okresie dojrzewania - sprzeczności, których sami doświadczali w tym wieku, ale o nich zapomnieli badź stłumili.
  

Wiek dojrzewania to bezsprzecznie trudny czas dla każdego nastolatka. Purvis przekonuje jednak, że w porównaniu z dziewczętami problemy, których doświadczaja chłopcy w tym okresie, sa bardziej skomplikowane, rzadziej omawiane i zazwyczaj niezrozumiane. Dojrzewajacy chłopcy sa bardziej wrażliwi od dziewczat, ponieważ ich mózgi i męskie hormony nie ułatwiaja im wyrażania sprzeczności i lęków wywołanych podstawowymi przemianami, jakie zachodza w ich ciałach i psychice.

Ksiażka ta ma na celu zapewnienie rodzicom informacji na temat rozwoju i dojrzewania ich synów oraz podsunięcie im odpowiedzi na pytania, które ich synowie moga zadać. Akcentuje również znaczenie poczucia pewności siebie w tym kłopotliwym okresie i pomaga rodzicom zyskać orientację wśród rozmaitych konfliktów, które moga przeżywać ich dojrzewajacy synowie, a które oni sami mogli już dawno puścić w niepamięć.

Wiele wniosków zawartych w tej ksiażce opiera się na doświadczeniach, jakie Purvis uzyskał, pracujac z dojrzewajacymi i dorosłymi mężczyznami podczas swej praktyki klinicznej w Oslo. Jest ona adresowana do wszystkich tych osób, które maja styczność z chłopcami w wieku dojrzewania - rodziców, nauczycieli i psychologów.