Niniejsze opowiadanie należy do wielkich opowieści kosmicznych Marii i Maria Montessori, kluczowych lekcji wychowania kosmicznego:
- Wielkie opowiadanie o Bogu, który nie ma rąk
- Wielkie opowiadanie o rozwoju życia
- Wielkie opowiadanie o pojawieniu się człowieka
- Wielkie opowiadanie o wole i domu
- Wielkie opowiadanie o naszych liczbach
- Opowiadanie o Wielkiej Rzece
Opowiadania kosmiczne umożliwiają dzieciom zrozumienie ważnych związków dotyczących powstania wszechświata, życia oraz rozwoju ludzkości. Pojedyncze aspekty mogą w ten sposób być rozumiane jako część wielkiej panoramy. Opowieści kosmiczne to opowiadane historie, którym towarzyszą obrazy, materiały poglądowe, wykresy czasu oraz eksperymenty. Motywują one dzieci do własnych prac badawczych. Opowiadania – obok materiałów – są uznawane przez M. Montessori jako dydaktyczne filary nauki dzieci.
Panoramiczne opowieści kosmiczne układają się jak elementy systemu modułowego. Rozpoczynając od „Bóg nie ma rąk” jako streszczenia, w jaki sposób powstał wszechświat, przez „powstanie życia“ aż do „pojawienia się człowieka”. Tematem dwóch kolejnych historii jest klucz do kształcenia kulturalnego – „powstanie pisma” (czy też: „Wielkie opowiadanie o wole i domu”) oraz „powstanie liczb”. Niniejsze „Wielkie opowiadania o wole i domu” daje panoramiczny przegląd różnorodności ludzkiej wynalazczości służącej powstaniu pisma w różnych okresach u różnych ludów.