Anabella wkrótce skończy dwanaście lat. Mieszka z mamą naprzeciwko tajemniczego pustego domu, do którego wprowadza się równie tajemniczy mężczyzna. Pewnego dnia mężczyzna zaprasza matkę i córkę na bal. Powieść Zofii Beszczyńskiej to opis tego balu albo... przedziwnego snu. Za tym ostatnim odczytaniem przemawia oniryczny klimat opowieści, bohaterowie o zmieniającej się tożsamości, logika zdarzeń mająca niewiele wspólnego z rzeczywistością. Bohaterka, podobnie jak Alicja w Krainie Czarów, przenosi się z miejsca na miejsce. Wędruje po świecie baśni i świecie symboli. Cała opowieść jest pełna literackich i kulturowych cytatów. Podążając ich tropem, można odczytywać znaczenia, należy jednak pamiętać, że Jajko księżyca ma charakter dzieła otwartego, niepoddającego się jednej interpretacji. Powieść o wysokich walorach literackich, stanowiąca pomost między literaturą stricte dziecięcą a literaturą wymagającą czytelniczego przygotowania.

Książka Roku 2011 - Książka dla młodzieży; Nagroda literacka Polskiej Sekcji Ibby