Pazurzak to czarodziej, który podczas pełni księżyca uzupełnia zapasy w spiżarni. Którejś nocy zakrada się do pokoju małej Blanki - osóbki chytrej jak lis i mądrej jak sowa.

„Dziewczynka obudziła się, przetarła oczy i zawołała z uśmiechem:
– Ale heca, Wuju Niechluju!
– Nie jestem Niechluj. Jestem Pazurzak Ponury, co długie nosi pazury! – odparłoburzony czarodziej. [...] 
– Nie żartuj. Jesteś Niechluj! 
– Ależ skąd. Jestem Pazurzak Ponury! Rzuć okiem na moje pazury”.

Spotkanie to jest początkiem niezwykłej przyjaźni. Tytułowy bohater nie może zrealizować swoich niecnych planów, ponieważ okazuje się bezsilny wobec inteligencji dziecka. Ostatecznie zmienia się nie do poznania pod wpływem pomysłowej Blanki. 
Opowiadanie napisane przez hiszpańską bajarkę Margaritę del Mazo zaskakuje zadziornym humorem i subtelnym ciepłem. Pazurzak, który jest ucieleśnieniem dziecięcych lęków, pozwala małemu czytelnikowi rozpoznać zagrożenie, podsuwając jednocześnie możliwy sposób przezwyciężenia trudności. Drugie tło historii, odwołujące się do problemów Pazurzaka z higieną, niesie elementy komiczne, niepozbawione wartości edukacyjnej.