Raport Brodiego to powrót Borgesa – niemal dwadzieścia lat minęło od publikacji Alefa – do krótkich narracji. Tu jednak więcej jest pastuchów i zabijaków niż filozofów i detektywów, gauczów, Metysów o porywczej naturze i sprawnej ręce, pojedynków na noże i rewolwery. A oprócz może Ewangelii według Marka i tytułowej relacji z krainy Jahusów chyba styl tylko łączy owe opowieści z poprzednimi tomikami. Lecz, jak uprzedza Borges: „Nie ośmielam się twierdzić, że [opowiadania te] są proste; nie ma na ziemi ani jednej strony, ani jednego wyrazu, które by takie były, jako że wszystkie zakładają wszechświat, którego powszechnie znanym atrybutem jest złożoność. […] Nie dążę do tego, żeby zostać Ezopem. Moje opowieści, jak te z Tysiąca i jednej nocy, pragną dostarczać rozrywki i wzruszać, a nie przekonywać”.