Niniejsze opowiadanie należy do wielkich opowieści kosmicznych Marii i Maria Montessori, kluczowych lekcji wychowania kosmicznego:
- Wielkie opowiadanie o Bogu, który nie ma rąk
- Wielkie opowiadanie o rozwoju życia
- Wielkie opowiadanie o pojawieniu się człowieka
- Wielkie opowiadanie o wole i domu
- Wielkie opowiadanie o naszych liczbach
- Opowiadanie o Wielkiej Rzece
Opowiadania kosmiczne umożliwiają dzieciom zrozumienie ważnych związków dotyczących powstania wszechświata, życia oraz rozwoju ludzkości. Pojedyncze aspekty mogą w ten sposób być rozumiane jako część wielkiej panoramy. Opowieści kosmiczne to opowiadane historie, którym towarzyszą obrazy, materiały poglądowe, wykresy czasu oraz eksperymenty. Motywują one dzieci do własnych prac badawczych. Opowiadania – obok materiałów – są uznawane przez M. Montessori jako dydaktyczne filary nauki dzieci.
Panoramiczne opowieści kosmiczne układają się jak elementy systemu modułowego. Rozpoczynając od Bóg nie ma rąk jako streszczenia, w jaki sposób powstał wszechświat, przezpowstanie życia aż do pojawienia się człowieka. Tematem dwóch kolejnych historii jest klucz do kształcenia kulturalnego – powstanie pisma („Wielkie opowiadanie o wole i domu”) orazpowstanie liczb. Niniejsze opowiadanie o liczbach prezentuje panoramiczny zarys ludzkiej inwencji i kreatywności na polu matematyki w różnych epokach i u różnych ludów. Kończy się na największym dla nas wynalazki, czyli hindusko-arabskich cyfrach i ich popularyzacji.